Ik beken. Eigenlijk ben ik nog in mijn peuterfase blijven hangen. Ik vraag me nog dagelijks af waarom dingen zijn zoals ze zijn, waarom dingen werken zoals ze werken, en waarom wij dingen accepteren zoals ze zijn. En ‘dingen’ zijn daarbij veel verschillende items; van gebruiksvoorwerpen tot processen, en van natuurverschijnselen tot samenlevingsvormen. Gelukkig kan (of kon) ik dit ook voor een deel in ‘een beroep’ kwijt. Er moet immers brood op de plank komen, en nog belangrijker; het is ook de norm waar ik blijkbaar aan wil(de) voldoen. Tot nu. Nu vraag ik me af waarom ik doe wat ik doe. En is ‘omdat ik het nou eenmaal doe’, datgene ook automatisch ‘het goede’? Nee natuurlijk niet! Maar is dat erg? Geen idee. Daarom ga ik op zoek. Want iets hoeft niet te zijn, omdat het nou eenmaal is.
“Just because it is, doesn’t mean it should be”
Ik stel vragen. Ik ga op zoek. Wie of wat ben ik (zonder baan, zonder huis, zonder thuis)? Wat vind ik prettig, waar word ik blij van? Hoe en waar kom ik daarachter? Wat voor samenlevingsvorm past daarbij? En hoe werkt dat dan in het echt (oftewel: in hoeverre is de praktijk gelijk aan de theorie?)? Ik heb zoveel vragen waar ik geen antwoord op heb. Want eigenlijk weet ik heel weinig. Maar er is maar 1 manier om antwoorden te krijgen op al die vragen…. en dat is op zoek gaan en ze blijven stellen.