Close

Doei 2019 > Hallo 2020!

Heerlijk cliché, zo aan het eind van het jaar de balans op maken. Maar eigenlijk heb ik dat nog nooit écht écht gedaan. (De vraag is of dat erg is, en wie er wakker van ligt, maar goed.) Ik had nú zin om een soort van recap te maken, en voeg hierbij daad bij het woord. Dus hieronder vind je een overzicht van een aantal ontmoetingen en gebeurtenissen, die ik op mijn zoektocht om de wereld mooier, duurzamer én leuker te maken, het afgelopen jaar ‘tegenkwam’. Inclusief leermomenten :)

“Een vers jaar, met ‘verse’ doelen. Wat wilde ik aanvang 2019 doen?”

  • Ik wilde per se naar een beurs om mijn tweede kinderboek te promoten, én
  • minimaal 2 permacultuurgerelateerde dingen doen.

Het jaar begon goed toen ik Johann leerde kennen. Ik vroeg op Facebook iets over vakanties organiseren op het gebied van permacultuur, en ene Johann meldde zich. Johann had wel interesse. Johann wilde wel meedoen. Ik wilde liever alles van tevoren bedenken, maar Johann wilde gewoon van start gaan. En waarom zouden we niet met fietstours van start gaan?

Op zijn initiatief schreven we 3 events aan, om een gratis permacultour-fietstour op locatie te houden. Wat schetste onze verbazing? Bij alle 3 waren we welkom! Slik! Ondanks het weer, ondanks mijn onzekerheid, ondanks van alles maar dankzij deze benadering, zijn we gewoon begonnen. Uiteindelijk hebben we in 2019 5 Permacultours georganiseerd.

Les: Beter met een klein stapje beginnen, dan helemaal niet, nietwaar? En lukt het niet. Nou en? Dan heb je het in ieder geval geprobeerd.

Permacultours

Die beurs waar ik heen wilde, was de grootste kinderboekenbeurs van Europa. Ik kan hierover eigenlijk heel kort zijn. Het is echt niet ‘mijn ding’ om met mijn eigen producten (in dit geval mijn kinderboek over een depressieve egel en een adhd-vlinder) te ‘leuren’. Want zo voelt het: ‘leuren’. Erover praten ‘ja’, maar het ‘leuren’ met de intentie om het te ‘verkopen’, tja nee. En vooral kan ik het uiteindelijke ‘leuren’ van mijn eigen creaties misschien toch beter aan anderen overlaten. Laat mij maar bedenken, pielen, proberen, prototypes maken en mensen connecten om iets voor elkaar te krijgen of uit te zoeken, maar verkopen.. is (nog?) niet mijn kwaliteit. Dus die uitgever is er (nog) niet. (Tips zijn overigens welkom!). Het bezoeken van een beurs kan ik weer afvinken van mijn lijstje, en ach, het weer was hartstikke mooi in Bologna!

Om het nuttige met het aangename te verenigen, had ik een permacultuurproject in de buurt van Bologna gezocht. En gevonden. Zo belandde ik op een regenachtige dag in Cavriago. Daar was het leerzaam. Hoe te communiceren met iemand die geweldloze communicatie niet snapt, niet wil snappen en die wil dat je schapen schopt? Niet. Ik heb het geprobeerd, bijna een week lang elke dag weer opnieuw, en ben uiteindelijk gegaan. Leerzaam. En eenzaam.

Wat dan wel weer tof was, was dat ik al gaten gravend (leermomentje: na regen is het geen feest om in de klei gaten te graven voor een wijngaard kan ik je vertellen) op een prachtige berg, gebeld werd voor een communicatieklus (Klimaattour) voor de gemeente Amersfoort. Wat er dan weer voor zorgde dat ik op een zaterdag in juni bij een superduurzame/energiezuinige/fancy en nog-niet-eens-affe woning op ‘de Amersfoortste berg’ stond, en in de pauze een begrafenisondernemer ontmoette, die me weer energie gaf om weer iets met mijn eerste boek W-auw (over rouwverwerking voor kinderen), te gaan doen. Waar ik nu nu mee bezig ben.

Klimaattour en W-auw

In juli maakte ik voor het eerst van mijn leven kennis met een burn, Borderland, in Denemarken. Voor wie benieuwd is naar wat dit is, en waarom ik zo flabbergasted was; lees mijn blog hier .

Het ontwerpstuk in mij is een beetje ondergesneeuwd door alle andere uitspattingen, en zo in de tweede helft van het jaar zocht ik een uitdaging om weer iets te creëren! Aangezien ik beter functioneer met externe uitdagingen en deadlines, besloot ik mee te doen aan een ontwerpwedstrijd. Doel: het ontwerpen van een circulair relatiegeschenk voor de provincie Noord-Holland. Ik ontwierp een serie ‘tafelgoed’. Oftewel een tafellaken, tafelkleed, servetten etc, met geometrische patronen, die je aanzette tot nadenken over wat er in de provincie plaatsvond. En dit alles moest natuurlijk gemaakt worden van een materiaal wat in de provincie zelf groeit, én functioneel de bodemdaling tegengaat. (Verder wil ik helemaal niet veel eisen verenigen in 1 product…) En zo stuitte ik op de lisdodde. Die groeit er al wel, maar nog niet in megagrote oppervlakten. En er is ook nog geen textiel van gemaakt. Maar ik zie dat wel voor me. Met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, die de oude ambacht van textiel maken met de hand weer doen herleven. En dat zagen ze bij de GO-NH Accelerator ook. Ik was door naar ronde 1. Het idee werd tof bevonden, maar het was wel een puntje dat het textiel nog niet bestaat…  Oké, nou, dan ga ik toch zelf uitzoeken? Niet gehinderd door enige textielkennis overigens, want bij sommige items gaat het niet om de kennis, maar om het speuren, vragen en doorvragen. En laat ik dat nou net heel leuk vinden, en along the way haakt Monica Stam aan als partner in crime in de lisdoddestrijd tegen de bodemdaling.

Lisdodde

In de trein onderweg naar de Floriade (waar ik vrijwilligerswerk doe om agroforestry op de Floriade-kaart te zetten) scrolde ik wat verveeld door mijn fb tijdlijn, waarbij mijn oog viel op een aankondiging van een open dag op de Warmonderhof (opleidingscollectief voor biodynamische landbouw). De dag erna. Ik herinnerde me een enthousiast verhaal hierover van een collega-vrijwilliger (in een biotuin in Berlijn). Ik had er eerder nog nooit van gehoord. En hoewel ik permacultuur ‘HET’ vindt, heb ik nog een groot gat aan kennis over landbouw en teelt überhaupt. Ik ging naar de open dag. En tada ik ga in 2020 weer naar school! Ik ‘word’ ‘Vakbekwaam medewerker Teelt, in de biodynamische landbouw, met als specialisatie Stadslandbouw’.

Dus wat ga ik in 2020 doen? In ieder geval iets met mijn eerste boek W-auw, iets met de lisdodde, en natuurlijk naar school. En verder; we zien het wel!

Denk jij dat ik een originele een duurzame creatieve bijdrage voor jouw bedrijf kan leveren? In de vorm van een product of een voordracht? Schroom dan niet, en laat het me me weten!

Wil je op de hoogte gehouden worden van de dingen die ik beleef, stuur me een mailtje (info[at]afkehuitema.nl) en misschien ga ik dan éindelijk die nieuwsbrief eens maken.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

© 2024 Afke Huitema | WordPress Theme: Annina Free by CrestaProject.